بانوی دوعالم

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء سلام اللّه علیها : إلهى وَ سَیِّدى ، اءسْئَلُكَ بِالَّذینَ اصْطَفَیْتَهُمْ، وَ بِبُكاءِ وَلَدَیَّ فى مُفارِقَتى اَنْ تَغْفِرَ لِعُصاةِ شیعَتى ، وَشیعَةِ ذُرّیتَى .(كوكب الدّرىّ: ج 1، ص 254.)

خداوندا، به حقّ اولیاء و مقرّبانى كه آنها را برگزیده‌اى ، و به گریه فرزندانم پس از مرگ و جدائى من با ایشان ، از تو مى خواهم گناه خطاكاران شیعیان و پیروان ما را ببخشى .

سیدم

دانه های تسبیحت را محکم بنداز

که بودنمان فقط با نخ توست

و هر دانه اش جوانه ایست در دل شما . . .

و الا دانه ی گسسته را چه کار است؟